بانویی که درگهش، فیض دمادم می‌شود            بـاعـث فــخــریــۀ اولاد آدم مـی‌شــود

حرمتش بالاست پیغمبر سفارش کرده است            بـانـوی مـا آیــة الله مـعــظـم مـی‌شــود

برترین مدحی که می‌شد در مقام او سرود            زینب است وزینت سلطان عالم می‌شود

بی ولای مرتضی، معـنا ندارد زندگی            بی ولای دخـتـرش دنیا جهـنم می‌شود

نام«زینب» با حسین و کـربلا آمیخـته            عشق خواهر با برادر خوب توأم می‌شود

هرکسی همچون «رسول ترک»دیوانه شده            مـورد الـطـاف این بانو مسـلم می‌شود

نام زینب را بزن بر سر در کاشانه‌ای            خود به خود بزم عزا آنجا فراهم می‌شود

روضه‌های سخت و جانفرسای او، زجرآور است            روضه‌خوان روضه بخواند دل پُر از غم می‌شود